Lieve Barbara,

Ik zit nu in de Kaapse bossen bij Doorn. Ben jij daar ooit geweest? Je zou het hier fijn vinden.

20 jaar… 20 jaar jouw verjaardag zonder jou… 20 jaar… als gisteren en tegelijk zo veel gebeurd.

Ons gezin is niet meer wat het eens geweest is. Jij was de lijm, zeg maar de superglue samen met papa, waardoor we met z’n 6en een stevig geheel vormden. Toen jij weg viel, werden de eerste barstjes zichtbaar. Later werden het scheuren. Sinds papa er niet meer bij is, hangen we met z’n viertjes nog met lange touwtjes aan elkaar.

We hebben hard geprobeerd er een nieuw geheel van te maken, maar dat is tot nu toe nog niet echt gelukt.

Dat is soms jammer, verdrietig en pijnlijk.

Ik vind het ook mooi en rijk. Doordat we letterlijk uit ons verband gerukt zijn, zijn we uitgegroeid tot zelfstandige eenheden, zijn onze karakters zichtbaarder geworden en hebben we kunnen groeien.

Ik zeg niet dat dat direct een fijn proces is. Het snijdt, het schuurt, het brandt, het bijt, het kraakt, het raakt.

Ik ben dankbaar wat het me gebracht heeft, jouw dood.

20 jaar…. 20 jaar jouw verjaardag zonder jij erbij.

Jouw dood, lieve grote zus, het heeft me zoveel geleerd. Het heeft me wakker gemaakt. Mijn leven van een glas half leeg, tot een glas half vol. Meestal lekker vol. Het heeft me geleerd te leven in het nu, de kansen te benutten die er zijn, genieten van wat er allemaal wèl is. Het heeft me geleerd lief te hebben. En niks in een kastje te bewaren.

Zo is het voor mij.

Het doet me verdriet dat we deze tijd niet meer met ons overgebleven vier kunnen delen. Dat we zo op onszelf zijn komen te staan, dat we het ‘nieuwe samen’ nog niet gevonden hebben.

Lieve Bar, ik heb je nooit wat gevraagd, al zoveel van je gekregen. Nu wil ik je toch wat vragen. Ik weet dat je luistert. Zou je mij kunnen wegwijzen, mij leren over een nieuw samenzijn, zonder lijm, met de 4 zo verschillende eigenwijze liefdevolle wezens die we zijn, die weten van snijden, schuren, branden, bijten, kraken en raken. Die weten van pijn en verdriet, van liefhebben en plezier, en van het delen van een dierbare herinnering van samenzijn.

Liefs, je kleine zusje